ادویه و افزودنی
سفناج یکی از اعضای خانوادهی گیاهی تاجخروسیان است که شامل سایر خوراکیهای گیاهی دیگر نیز میشود، از جمله چغندر، برگ چغندر، اسفناج و کینوآ. مشخص شده است که خوراکیهای این خانواده با حفافظت از سلولها در مراقبت از سیستم عصبی مرکزی، کاهش التهاب، و به تاخیر انداختن فرآیند پیری مفید هستند. اسفناج گیاه بومی آسیای جنوب غربی است که هزاران سال است آنجا رشد میکند. اعتقاد بر آن است که اسفناج امروزی نخستین بار در بخشهایی از ایران و هند رشد کرد. حدود قرن هشتم پس از میلاد، مسافران عرب اسفناج خشک را به منطقهی مدیترانه بردند، جایی که هنوز به شکلی متداول همراه با غذاهای فرانسوی، ایتالیایی و یونانی پخته میشود.
اسفناج حاوی ترکیبات کاروتنوئید محافظی است که به کاهش خطر ابتلا به بسیاری از بیماریها از جمله سرطان، بیماری قلبی، دیابت، بیماریهای تخریبکنندهی عصب، و چاقی ارتباط داده میشوند.
گیاهمغذی اسفناج شامل کاروتنوئیدهایی مانند بتاکاروتن، لوتئین، و زآگزانتین و همچنین آنتیاکسیدانهای یافت شده در سبزیجات دیگری مانند هویج، کلم کالی، و بروکلی باشد. همچنین این سبزی سرشار از فلاونوئیدها است، یک نوع آنتیاکسیدان قوی که با مبارزه علیه آسیب رادیکالهای آزاد درون بدن، از آن در برابر بیماریها محافظت میکند. این ترکیبهای محافظ، اسفناج را به یکی از بهترین خوراکیهای ضدپیری تبدیل میکند.